Don't Super Size Me

Πριν από καιρό είδα σε DVD την ταινία-ντοκυμανταίρ Super Size Me. Το θέμα της είναι γνωστό. Παρακολουθούμε τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή Morgan Spurlock να τρέφεται για ένα μήνα αποκλειστικά με γεύματα από τα MacDonald, καταγράφοντας τις συνέπειες του εγχειρήματος αυτού. Παράλληλα βλέπουμε και κάποιες συνεντεύξεις πολέμιων των fast food, αλλά και φανατικών υποστηρικτών τους, καθώς και διάφορες άλλες αναλύσεις κοινωνιολογικού περιεχομένου.

Μπορώ να πω ότι με διασκέδασε αρκετά το συγκεκριμένο φιλμ και μου πρόσφερε και κάποια τροφή για σκέψη. Η ‘τροφή’ όμως αυτή ήταν το ίδιο junk με την τροφή που προσφέρουν τα MacDonald! Επιφανειακές αναλύσεις, κοινότοπα επιχειρήματα και χοντροκομμένο χιούμορ αλά Michael Moore.

Το πιο ηλίθιο πάντως στην ταινία ήταν το όλο εγχείρημα του Morgan Spurlock, που αποτελεί και τον μόνο λόγο ύπαρξης της. Είναι τελείως αναμενόμενο να πάθεις ένα σωρό κακά αν για ένα μήνα τρως μόνο βλαβερή fast food σαβούρα.

Επίσης βρήκα ενοχλητικό το πόσο εγωκεντρικό ήταν αυτό το φιλμ. Και καλά Δαβίδ(καταναλωτής) εναντίον Γολιάθ(πολυεθνική). Από την αρχή μέχρι το τέλος βλέπουμε αυτόν τον τύπο. Τον παρακολουθούμε να κάνει κλύσμα, να ξερνάει, να του καταστρέφεται το συκώτι, να μην του σηκώνεται κ.τ.λ. Δηλαδή μια τελείως reality φάση. Είμαι σίγουρος ότι ο Morgan Spurlock θέλει να τον ανακυρήξουμε νεομάρτυρα του ακτιβισμού, βοηθεια μας.

Το όλο concept μου θυμίζει αυτό το εντελώς αμερικάνικο, που κάποιος μηνύει μια πολυεθνική για τον Α ή Χ απίθανο λόγο και φυσικά κερδίζει (πράγμα κατά τα άλλα παρήγορο, που μας δείχνει ότι ακόμα και ο πιο ηλίθιος πολίτης στην Αμερική έχει δικαιώματα που συχνά τα δικαστήρια του τα κατοχυρώνουν, σε αντίθεση με την χώρα μας). Ο φίλος μας αντί να κάνει μήνυση έκανε ντοκυμανταιρ. Μπραβο του!

Πλακούντας

Με το παρακάτω κείμενο θέλω να εκφράσω την αγάπη μου στον σκηνοθέτη David Cronenberg και ελπίζω να μου συγχωρέσετε την φτωχή λογοτεχνική του αξία.

Η Δανάη είναι έφηβη και τετράπαχη. Κάποια στιγμή αποφασίζει να επισκεφθεί τον νονό της, ο οποίος είναι διακεκριμένος διαιτολόγος και διευθύνει στην μεγάλη πόλη μια παγκοσμίου φήμης κλινική καταπολέμησης της ασχήμιας και του πάχους. Αυτός γνώριζε από παλιά το πρόβλημά της, καθώς και την οικονομική κατάσταση των γονιών της. Όλα τα προγράμματα τις κλινικής είναι πανάκριβα, έτσι της προτείνει να πάρει δωρεάν κάποια πειραματικά χάπια μίας βέλγικης εταιρίας που δεν κυκλοφορούν στην αγορά. Φυσικά η Δανάη μας το δέχεται.

Κάθε μέρα, πρωί-μεσημέρι-βράδυ μετά από ένα πλούσιο πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό παίρνει από ένα χάπι. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Χάνει πάρα πολλά κιλά και αρχίζει να σχηματίζει ένα υπέροχο και ποθητό γυναικείο κορμί. Όλοι στο σχολείο την θαυμάζουν και τα αγόρια την πολιορκούν. Δεν ενδίδει σε κανένα παρά μόνο στον Θωμά που τον αγαπούσε από το δημοτικό.

Ο Θωμάς είναι ο πιο όμορφος και ο πιο μάγκας έφηβος της περιοχής, έχει και μηχανάκι. Αρχίζουν να βγαίνουν και κάποια στιγμή κάνουν έρωτα. Δεν είναι προσεκτικοί και έτσι η Δανάη μένει έγκυος, αλλά δεν το λέει σε κανέναν. Η εγκυμοσύνη της αλλάζει τον μεταβολισμό και ξαναπαίρνει τα κιλά που έχε χάσει. Ο Θωμάς την παρατάει για κάποια άλλη. Μόνη, χοντρή και απελπισμένη βρίσκει τα χάπια σε ένα ντουλάπι στο σπίτι της, που στο μεταξύ είχαν λήξει, και ξεκινάει δεύτερο γύρο δίαιτας.

Αδυνατίζει και ο οργανισμός της εξασθενεί. Κοντεύει να πεθάνει. Το σώμα της για να αυτοσυντηρηθεί αρχίζει να τρέφεται με το μωρό που κουβαλάει στην κοιλιά της μέσω του πλακούντα. Το καταβροχθίζει κυριολεκτικά ολόκληρο.

Όμορφη ξανά, βρίσκει τον Θωμά και μαζί του πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο για να το κάνουν. Γδύνονται, ξαπλώνουν και μπαίνει μέσα της. Η Δανάη δεν το ευχαριστιέται γιατί η κοιλιά της γουργουρίζει Νιώθει μια τεράστια πείνα, το σώμα της απαιτεί τροφή. Ο πλακούντας αρχίζει να κινείται αυτόνομα μέσα. Αρπάζει το πέος του Θωμά και αρχίζει να ρουφάει το αίμα από τις φλέβες του. Ουρλιαχτά. Αίμα κυλάει ανάμεσά τους, από μέσα της. Το αίμα του Θωμά. Ο πλακούντας τον καταβροχθίζει και της δίνει δύναμη. Το στομάχι της γεμίζει και τον αφήνει ελεύθερο, νεκρό. Κάνει ένα μπάνιο, ντύνεται και φεύγει.

Περπατάει σκεφτική στην πόλη. Περπατάει πολύ, χιλιόμετρα. Η κοιλιά της γουργουρίζει και πάλι.

Αταίριαστα ζευγάρια Νο1

Άντρας των ειδικών δυνάμεων της αντιτρομοκρατικής παντρεμένος με γυναίκα εγκέφαλο τρομοκρατικής οργάνωσης.

Η ομάδα του άντρα, μετά από πληροφορίες, εισβάλει στο σπίτι του σπάζοντας την πόρτα και πιάνει την γυναίκα του να φτιάχνει μια βόμβα με ωρολογιακό μηχανισμό. Αυτή σηκώνει το κεφάλι της, τους κοιτάζει και βάζει τις φωνές :

- Τι μου κουβάλησες τους φίλους σου από την δουλειά χωρίς να μου το πεις! Δεν υπάρχει τίποτα να προσφέρω! Έχω και δουλειά!

Τα παλικάρια της αντιτρομοκρατικής την κοιτάνε σαστισμένοι και μετά στρέφουν τα μασκοφορεμένα πρόσωπά τους προς την μεριά του άντρα της. Κοκκινίζει, κατεβάζει το κεφάλι του και λέει :

- Πάμε παιδιά, θα έρθουμε άλλη φορά.

- Άντε στο καλό! Μου σπάσατε και την πόρτα! Κακομοίρη μου κοίτα να ζητήσεις λεφτά από την δουλειά σου για να την φτιάξουμε. Δόξα τον θεό δεν ξύπνησε και το παιδί με τόση φασαρία.

Αποχωρούν ένας-ένας ζητώντας συγνώμη. Τελευταίος μένει ο καημένος ο σύζυγος :

- Έλα μην θυμώνεις, συγνώμη. Δεν θα επαναληφθεί.

- Τώρα πάει, έγινε το κακό. Πώς θα ηρεμήσω, μου λες; Έχω να τελειώσω και την βόμβα. Μέχρι το βράδυ πρέπει να είναι έτοιμη για να την πάω στην αμερικάνικη πρεσβεία.

- Έλα μην ανησυχείς, θα στείλω κανένα μικρό από την δουλειά να την πάει με την μηχανή. Εντάξει;

- Εντάξει. (ναζιάρικα)

Την αγκαλιάζει, την φιλάει στο μέτωπο και φεύγει.

Στην Λαϊκή

Πήγα τις προάλλες στην λαϊκή για κάτι ψώνια. Ακούγοντας τους πωλητές να γκαρίζουν πίσω από τους πάγκους τους μου φάνηκαν σαν χορτοφάγοι οικοπροφήτες, οι οποίοι αναγγέλουν έναν επερχόμενο τροφικό αρμαγεδών.

-Πάρτε ντομάτες! Πάρτε μαρούλια! Πάρτε λαχανικά!

Όσο περνούσε η ώρα η κραυγή τους γίνονταν όλο και πιο επιτακτική, σχεδόν απεγνωσμένη:

-Πάρτε όσο προλαβαίνεται, λίγα έχουν μείνει!

Rocky Ericksson

Με ρωτάει ένας χίπις φίλος μου τι μάρκα είναι το κινητό μου και του λέω :

- Sony Ericksson

και μου κάνει :

-Τι; Rocky Ericksson; Coooooool

Μαρία η Άσχημη

Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά (έτσι για πλάκα μωρέ) για κάτι καθημερινό, λίγο ευτελές και άκρως τηλεοπτικό.

Έχω την εντύπωση ότι το θέμα του καθημερινού σήριαλ ‘Μαρία η Άσχημη’, δεν είναι η ανάδειξη της εσωτερικής ομορφιάς που κρύβει ο καθένας μέσα του και η υπογράμμιση των φυσικών ή επίκτητων χαρισμάτων(σπουδές, πτυχία κ.τ.λ.).

Αυτό που πραγματικά πραγματεύεται το εν λόγω έργο, είναι το οιδιπόδειο σύμπλεγμα των σημερινών ισχυρών νέων αντρών, των γιάπηδων, που κληρονόμησαν έτοιμες αυτοκρατορίες από τους πατεράδες τους.

Από τα πρώτα επεισόδια βλέπουμε τον Αλέξη Μαντά, νέο-ωραίο-πολλά υποσχόμενο, να αποζητά, να απαιτεί σχεδόν, την εμπιστοσύνη του ισχυρού πατέρα του και τα ηνία της πετυχημένης εταιρίας Eco Moda(τι πρωτότυπο όνομα για έναν οίκο μόδας!), πράγμα που το καταφέρνει.

Άλλα πρέπει να αποδείξει την αξία του! Δεν θέλει να απογοητεύσει τον πατέρα του. Ουσιαστικά τον μισεί και θέλει να τον ξεπεράσει, να τον αποκαθηλώσει και να πάρει την θέση του. Είναι υπερόπτης και θέτει πολύ υψηλούς στόχους. Η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη. Φοβάται και νιώθει πιεσμένος.

Εκεί είναι που εμφανίζεται η Μαρία. Μια μάλλον ατημέλητη και ρετρό κοπέλα, παρά άσχημη. Και είναι γεμάτη αρετές και πτυχία. Είναι καλοσυνάτη, πρόθυμη, ικανότατη και το κυριότερο τον λατρεύει σαν θεό της. Καταφέρνει πάντα να τον βγάλει από τα αδιέξοδα που εμφανίζονται και εκείνος ολισθαίνει συνεχώς σε καινούρια. Έτσι ο Αλέξης Μαντάς, το μεγάλο αφεντικό, αποκτά μια περίεργη σχέση αλληλεξάρτησης με την Μαρία.

Αυτή τον αγαπά και αυτός την χρειάζεται για να μην καταρρεύσει το μικρό του βασίλειο. Την θαυμάζει και την αποζητά δίπλα του γιατί τον στηρίζει και τον εμψυχώνει, όπως έκανε η μητέρα του όταν ήταν μικρός. Ο Μαντάς βλέπει στο πρόσωπο της Μαρίας, πίσω από τα φρύδια και τα σιδεράκια, την μητέρα του.

Αλλά η κοινωνική του θέση και το τρέχον lifestyle, δεν του επιτρέπουν να την δει και ερωτικά. Προτιμά την Μαρκέλλα, που είναι πλούσια και πανέμορφη. Υπάρχει μόνο ένας πλατωνικός έρωτας με την Μαρία.

Αυτό είναι το κυριότερο στοιχείο που καθιστά την Μαρία την Άσχημη πρόσωπο εξόχως τραγικό και τελικά αγαπητό στο ευρύ κοινό.

Έχει fun να δίνεις μια διαφορετική διάσταση σε κάτι που δεν έχει σοβαρό περιεχόμενο. Το καθημερινό αυτό σήριαλ είναι κάτι πολύ κοντά στο τίποτα. Μια τσιχλόφουσκα, όπως όλες οι σαπουνόπερες. Αξίζει να το δεις μόνο για την φατσούλα της πρωταγωνίστριας και τις χαριτωμενιές της.

Άλλα τα κλισέ, με τα οποία έχουν φορτώσει την σειρά, την κάνουν σχεδόν ανυπόφορη, η χαρά του ζάπινγκ. Άσε που έχει και κάποια ενοχλητικά ρατσιστικά αστεία, με στόχο τους αλβανούς, τους νέγρους, ακόμη και τους γερμανούς.

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι συχνά φτάνει στο άλλο άκρο και παρουσιάζει τους όμορφους χαρακτήρες με τέτοιο τρόπο ώστε να τους αντιπαθήσουμε. Σε αυτήν την σειρά οι όμορφοι είναι υπερβολικά κακοί, ατομιστές, καιροσκόποι, ρουφιάνοι, εγωιστές, ανεύθυνοι, ανήμποροι να κάνουν κάτι μόνοι τους και γενικά άθλια υποκείμενα.

Οι μειονότητες, όπως τις αντιλαμβάνεται η TV, απαιτούν και αυτές την εκδίκησή τους!