THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Thursday, May 1, 2008

Στρατιώτης Ζαχαρίας Μπιριμπίλιος

Όταν ο λοχαγός ρώτησε τον στρατιώτη Μπιριμπίλιο να του πεί με τι ασχολούνταν στον έξω κόσμο, αυτός απάντησε "Κλόουν σε παιδικά πάρτυ". Ο λοχαγός έκανε έναν αστείο μορφασμό που υποδήλωνε έκπληξη


"Σοβαρά;",


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ!",


"Λαμπρά!".


Ο Μπιριμπίλιος που δεν περίμενε με τίποτα τέτοια αντιμετώπιση, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το χαμόγελο που σχηματίστηκε στο πονηρό προσωπάκι του. Ο λοχαγός το αγριοκοίταξε, κόβοντας του με την μία τον αέρα.


"Άκου ψηλέ (ο Μπιριμπίλιος ήταν μετα βίας 1.70), την κυριακή έχει τα γενέθλιά της η κορούλα μου, ο καιρός είναι καλός και σκέφτομαι να διοργανώσω μια γιορτούλα για χάρη της εδώ απέξω στο κιόσκι. Θα είναι καλεσμένα τα παιδάκια σχεδόν όλων των αξιοματικών του στρατοπέδου και λέω να τους κάνω μια εκπληξούλα. Εσύ (τον σημάδεψε απειλιτικά με την δαχτυλάρα του) θα με βοηθήσεις σε αυτό."


"Στις διαταγές σας κύριε λοχαγέ!", είπε ζωηρά ο Μπιριμπίλιος, που ξαφνικά άρχισε να τον ζαλίζει το μεθυστικό μα αβέβαιο άρωμα της τιμητικής.


"Σε θέλω εκεί να κάνεις ένα νουμεράκι, από αυτά που έκανες και έξω, ξέρεις μαγικά και άλλες τέτοιες παπαριές"


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ, μόνο που θα χρειαστεί να φέρω την στολή μου"


"Ποια στολή, είσαι στρατιώτης. Έτσι θα έρθεις με την παραλλαγή, απλά θα βάψεις το πρόσωπο σου κλοουνίστικα."


Από τον λαιμό του Μπιριμπίλιου ακούστηκε ένα καρτουνίστικο γκλουπ.


"...."


"Λοιπόν;"


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ."

Στρατιώτης Κάρολος Κεντίδης

Ο στρατιώτης Κάρολος Κεντίδης, ένας καλοκάγαθος ομογενής από την Γεωργία. Γλυμένο μαλλί χωρίστρα και γυαλιά με χοντρό κοκκάλινο σκελετο. Στο κέντρο, που ήμασταν μαζί, δεν ΄περνούσε καθόλου καλά. Τον είχανε ταράξει στην αγγαρεία και τις καμπάνες. Οι παλιοί τον στέλνανε από δω και από κει, μόνο μπάτσες δεν του ρίχνανε. Όλα αυτά μάλιστα χωρίς κάποιον προφανή λόγο, το παιδί ήταν πολύ ήσυχο και πάνω από όλα σοβαρό και είχε απηυδήσει με όλην αυτήν την κατάσταση.


Την τρίτη εβδομάδα της εκπαίδευσης πήγαμε για βολή με τα G3. Ο Κάρολος κατέβασε όλους τους στόχους από τα Steyer και στην συνέχεια τον έβαλαν να στήσει τα σχοινάκια των αξιοματικών και των συνεργείων οπλισμού.


Κάποια στιγμή ήρθε η σειρά του να κάνει βολή, "Εκ του πρινηδών θέσεις λαβατΈ!". Πέφτει όλη η γραμμή κάτω, εκτός από τον Κάρολο. "Ρε ζώο τι κάνεις, πέσε κάτω και πάρε θέση!", του φωνάζει ο λοχαγός με τον τηλεβόα, ακούνητος αυτός. "Θα σε σκίσω πέσε κάτω!", τίποτα. "Μαζέψτε τον, πάρτε τον από μπροστά μου!", ουρλιάζει και κοντεύει να του κοπεί η φωνή του λοχαγού. Κάνουν να τον πλησιάσουν κάτι δεκανείς και επιτέλους ο Κάρολος αντιδρά, "΄Πίσω όλοι σας!" φωνάζει και αρχίζει να κάνει κάτι περίεργες σπασμωδικές κινήσεις. Οι καραβανάδες κοκάλωσαν, "Αμάν, την ψώνισε" σου λέει, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή...


Ο Κάρολος πετάει το κράνος, σχίζει με το ένα χέρι το χιτώνιο με το κολόβιο μαζί και με το άλλο το πανταλόνι. Από κάτω αποκαλύπτει μια μπλε ολόσωμη φόρμα, με ένα κόκκινο σωβρακάκι φορεμένο από έξω (η αλήθεια είναι ότι όταν τον είχα δει στα λουτρά να το φοράει πάνω από την σκελέα μου είχε φανεί εντελώς περίεργο), βγάζει μια πελώρια κραυγή "I had enough with this bullshit, soy long suckers!" και κάνοντας ένα θεαματικό σάλτο εξαφανίζεται μέσα στα γκρίζα σύνεφα (τα λυμένα κορδόνια των αρβυλών του κρέμονταν αυθάδικα).


Του λοχαγού από την έκπληξη και την σαστιμάρα του έπεσε ο τηλεβόας από τα χέρια ("όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν"), παραπίσω ο ο διοιηκητής, που εκείνη την στιγμή έτρωγε ένα τοστ, έπεσε από την καρέκλα του, πιο πέρα ο καψιμιτζης έμεινε με ανοιχτό το στόμα και ένα τσιγάρο κολλημένο στο κάτω χείλι του.


Την επόμενη ημέρα, του στείλανε το Ι5 συστημένο στο σπίτι. Αυτή ήταν η σύντομη θητεία του Κάρολου Κεντίδη.