Μπουτάκια - Σκαρίμπας

Τρένο. Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Δίπλα μου κάθεται μια ευχάριστη κοπελιά. Λίγο ασχημούλα, με γυαλάκια(φετίχ), ωραίο σωματάκι και καλόγουστο casual ντύσιμο ταξιδίου.

-Δεν σε χαλάει...

Περίμενε...Ανοίγει την σάκα της και βγάζει Σκαρίμπα! Η μαθητευόμενη των τακουνιών σε σάπια έκδοση του Κάκτου. Ναι! Αυτό είναι, σάπιο κουλτουρέ γκομενάκι.

Αργότερα, κάπου στην Λειβαδια, ανεβαίνει μια όμορφη λεπτούλα κουκλίτσα, 19 ετών το πολύ. Κάθεται απέναντί μου αντικρυστά. Με πιάνει να την κοιτάω και πνίγει ένα χαμόγελο.

- Μμμμ..

Σηκώνεται και πηγαίνει τουαλέτα. Όταν επιστρέφει φοράει ένα κοντό τζην σορτσάκι (πριν φορούσε μακρύ)!?!?! Επιπλέον λεπτομέρεια: μαύρα ιμιτασιόν σταράκια! Με κοιτάζει και εγώ σκέφτομαι:

Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια(σταυροπόδι) - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας(υπογραμίζει φράσεις και δαγκώνει το μολύβι), Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας, Μπουτάκια - Σκαρίμπας

- Ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται σε σύγχηση, ώσπου:

Η κοπελίτσα με τα μπουτάκια βγάζει ένα μεγάλο ψάρι από την τσάντα της (ψυχραιμία, πρόκειται για φθηνό λογοπαίγνιο, το Big Fish του Θέματος εννοώ). Ξενερώνω. Γυρνάω στην κοπέλα με τον Σκαρίμπα. Βλέπω στο κινητό της έχει σαν φόντο την φωτό μιας γκόμενας....

Άσ'το Johnny, σκέφτομαι, σε 3 ώρες θα είσαι Θεσσαλονίκη. Βάζω τα ακουστικά του mp3player, δυναμώνω την έντσαση και ελπίζω να με πάρει ο ύπνος...

Sometimes I feel Like a motherless child

Sometimes I feel Like a motherless child

And sometimes I feel Like a motherless child

A long...long way...from home

(Άσχετο το Motherless Child, απλά αυτό έτυχε να ακούω εκείνη την στιγμή, άσε που προσθέτει κι έναν τόνο μελαγχολίας στο φινάλε του post)