Συμβόλαιο με τον Διάβολο....

Αληθινή ιστορία!!!!!!

Η φίλη μου η Τάδε (μην εκθέσουμε κόσμο τώρα....) είχε φτάσει να ζυγίζει κοντά 100 κιλά και με ύψος μόλις 1.60 κάτι παρουσίαζε μια διόλου κολακευτική εικόνα. Αποφάσισε λοιπόν να αδυνατίσει. Είχε ακούσει μια παλιά φήμη ότι αν πας μεσάνυκτα σε ένα έρημο σταυροδρόμι μπορείς να καλέσεις τον διάβολο και αυτός μπορεί να σου πραγματοποιήσει μια σου επιθυμία.

Πήρε λοιπόν την τσαντούλα της, φόρεσε το κασκολάκι της και κατευθύνθηκε προς το σταυροδρόμι. Όντως μεσάνυκτα ακριβώς (νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν) εμφανίστηκε μπροστά της ο όξωπαδω.

- Τι θα ήθελε η κυρία παρακαλώ;

- Να χάσω κιλά!

- Πες το κι έγινε. Μόνο που πρέπει να υπογράψεις αυτό το συμβόλαιο

Ανοίγει τον μαύρο χαρτοφύλακα που κρατούσε και της δίνει ένα χαρτί. Αυτή βάζει αμέσως την τζίφρα της, έναν σταυρό γιατί είναι αναλφάβητη. Το κοιτάζει ο κερατάς και κάνει έναν μορφασμό αηδίας.

- ΟΚ, η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί.

και πουφ εξαφανίζεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της.

Περνάν οι μέρες και χάνει κιλά και ξαναχάνει. Από παντού όμως! Παρακολοθούσε στο καθρέφτη το στήθος της (που ήταν θρυλικό) να ξεφουσκώνει και να γίνεται σχεδόν πλάκα.

Επιστρέφει λοιπόν στο σταυροδρόμι για να απαιτήσει εξηγήσεις (θράσσος που το χει). Ο σατανάς ήταν εκεί, σαν να την περίμενε, με ένα σατανικό χαμλόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

- Κακησπέρα, της λέει.

- Άσε τα κρύα και πες μου αμέσως τι βρώμικο παιχνίδι μου έπαιξες.

- Μμμμ, όταν υπέγραψες το συμβόλαιο δεν διάβασες την παράγραφο με τα μικρά γράμματα.

- Ποια παράγραφο; Δεν είδα τίποτα τέτοιο.

- Ορίστε, το λέει καθαρά, το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσεις για να αδυνατίσεις θα ήταν να χάσεις τα βυζιά σου.

- Όχι δεν μπορει, δεν είναι δυνατόν!!!!!!!!!

είπε και άρχισε να τρέχει προς άγνωστη κατεύθυνση. Από πίσω της άκουγε το τρομακτικό γέλιο του βελζεβούλη

- ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!

Ηθικό δίδαγμα; Πλάκα μου κάνετε;;;;;;;;;;;

Σε Σκέφτομαι

*

Σε Σκέφτομαι άρα υπάρχω

**

Σε Σκέφτομαι και γράφω

***

Οδηγώ και Σε Σκέφτομαι

****

Σε σκεφτόμουν κι εκεί που σε σκεφτόμουν είπα να σταματήσω να Σε Σκέφτομαι

Όταν Ανοίγουν Οι Ουρανοί

Μάζευα κάτι πεταμένες κάλτσες και τα χρησιμοποιημένα μου εσώρουχα για να βάλω πλυντήριο, όταν ξαφνικά άκουσα εκείνη την απαίσια στριγκλιά. Μου κόπηκε το αίμα. Κι άλλη στριγκλιά. Μα τι συμβαίνει, σκέφτηκα, ελπίζω όχι κανένας φόνος. Έβαλα παντόφλες και βγήκα στον διάδρομο, δένοντας παράλληλα την ζώνη της ρόμπας μου. Μουρμουρητά ακούγονται από την είσοδο της πολυκατοικίας και φασαρία.

Κατέβηκα δυο-δυο τα σκαλιά. Ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί και ρωτούσαν όλοι το ίδιο πράγμα, μα τι συμβαίνει.

- Κοιτάξτε έξω

ακούγεται να λέει μια γνώριμη φωνή. Ήταν ο κυρ-Θοδωρής ο θυρωρός, κρυμμένος κάτω από το γραφειάκι του, με ένα πρόσωπο κατάχλωμο.

- Κοιτάξτε σας λέω!

Στρέψαμε όλοι μαζί τα κεφάλια μας, συγχρονισμένα, λες και ήμασταν κάποιο καλοκουρδισμένο ελβετικό παιχνίδι.

Ακόμα και αν είχα διαβάσει 30 φορές την Παλαιά Διαθήκη, δεν θα ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό που αντίκρισα. Έξω, πίσω από την τζαμαρία, έβρεχε. Έβρεχε μικρά αιδοία, δεν μπορώ να σας το περιγράψω ακριβώς, μου είναι αδύνατο, μικρά, ευδιάκριτα, καλοσχηματισμένα, μουνάκια, πέρα από κάθε αμφιβολία.

Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια μας. Τι φαινόμενο θα μπορούσε να είναι αυτό, ομαδική παράκρουση ή βιβλική καταστροφή.

Πλησιάζω την εξώπορτα και κάνω να την ανοίξω.

- Όχι, μη!

σκούζουν όλοι με μια φωνή.

Κοιτάζω με δέος και τρόμο το πρωτόγνωρο αυτό θέαμα. Κάτω από το θαμπό νυχτερινό φως μοιάζουν με ένα απαλό και ροδαλό χαλί, αν ήταν χιόνι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την φράση ‘το έχει στρώσει’.

Έρχεται και στέκεται δίπλα μου η κυρα-Γιωργία, η μαυροφορεμένη γριά από τον τρίτο. Στηρίζεται με τα δυο της χέρια πάνω στο μπαστούνι της και ακουμπάει το πηγούνι της στην κορυφή του.

- Ααααχ, αναστενάζει, όταν ανοίγουν οι ουρανοί κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να ρίξει…

Αν τύχει να χαθείς σε μια συναυλία...

Στην σκηνή οι μουσικοί παίζουν την μουσική που ξέρουν. Από κάτω το κοινό χοροπηδά. Ούτε που το κατάλαβα πως χάθηκα από την παρέα μου. Γύρω μου έχει μαζευτεί ένα πλήθος αποτελούμενο μόνο από γυναίκες. Με έχουν περικυκλώσει και χορέυουν εκστασιασμένα σαν μαινάδες. Μανάδες με τα θήλυκά μωρά τους. Νιώθω σαν ένα μικρό σωβινιστικό κακάδι στο εσωτερικό της μύτης μιας γιγαντιαίας φεμινίστριας. Το πελώριο δάκτυλό της με πλησιάζει, με ξεσκαλώνει και με εκσφεντονίζει στον διάολο.