THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Thursday, May 1, 2008

Στρατιώτης Ζαχαρίας Μπιριμπίλιος

Όταν ο λοχαγός ρώτησε τον στρατιώτη Μπιριμπίλιο να του πεί με τι ασχολούνταν στον έξω κόσμο, αυτός απάντησε "Κλόουν σε παιδικά πάρτυ". Ο λοχαγός έκανε έναν αστείο μορφασμό που υποδήλωνε έκπληξη


"Σοβαρά;",


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ!",


"Λαμπρά!".


Ο Μπιριμπίλιος που δεν περίμενε με τίποτα τέτοια αντιμετώπιση, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το χαμόγελο που σχηματίστηκε στο πονηρό προσωπάκι του. Ο λοχαγός το αγριοκοίταξε, κόβοντας του με την μία τον αέρα.


"Άκου ψηλέ (ο Μπιριμπίλιος ήταν μετα βίας 1.70), την κυριακή έχει τα γενέθλιά της η κορούλα μου, ο καιρός είναι καλός και σκέφτομαι να διοργανώσω μια γιορτούλα για χάρη της εδώ απέξω στο κιόσκι. Θα είναι καλεσμένα τα παιδάκια σχεδόν όλων των αξιοματικών του στρατοπέδου και λέω να τους κάνω μια εκπληξούλα. Εσύ (τον σημάδεψε απειλιτικά με την δαχτυλάρα του) θα με βοηθήσεις σε αυτό."


"Στις διαταγές σας κύριε λοχαγέ!", είπε ζωηρά ο Μπιριμπίλιος, που ξαφνικά άρχισε να τον ζαλίζει το μεθυστικό μα αβέβαιο άρωμα της τιμητικής.


"Σε θέλω εκεί να κάνεις ένα νουμεράκι, από αυτά που έκανες και έξω, ξέρεις μαγικά και άλλες τέτοιες παπαριές"


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ, μόνο που θα χρειαστεί να φέρω την στολή μου"


"Ποια στολή, είσαι στρατιώτης. Έτσι θα έρθεις με την παραλλαγή, απλά θα βάψεις το πρόσωπο σου κλοουνίστικα."


Από τον λαιμό του Μπιριμπίλιου ακούστηκε ένα καρτουνίστικο γκλουπ.


"...."


"Λοιπόν;"


"Μάλιστα κύριε λοχαγέ."

Στρατιώτης Κάρολος Κεντίδης

Ο στρατιώτης Κάρολος Κεντίδης, ένας καλοκάγαθος ομογενής από την Γεωργία. Γλυμένο μαλλί χωρίστρα και γυαλιά με χοντρό κοκκάλινο σκελετο. Στο κέντρο, που ήμασταν μαζί, δεν ΄περνούσε καθόλου καλά. Τον είχανε ταράξει στην αγγαρεία και τις καμπάνες. Οι παλιοί τον στέλνανε από δω και από κει, μόνο μπάτσες δεν του ρίχνανε. Όλα αυτά μάλιστα χωρίς κάποιον προφανή λόγο, το παιδί ήταν πολύ ήσυχο και πάνω από όλα σοβαρό και είχε απηυδήσει με όλην αυτήν την κατάσταση.


Την τρίτη εβδομάδα της εκπαίδευσης πήγαμε για βολή με τα G3. Ο Κάρολος κατέβασε όλους τους στόχους από τα Steyer και στην συνέχεια τον έβαλαν να στήσει τα σχοινάκια των αξιοματικών και των συνεργείων οπλισμού.


Κάποια στιγμή ήρθε η σειρά του να κάνει βολή, "Εκ του πρινηδών θέσεις λαβατΈ!". Πέφτει όλη η γραμμή κάτω, εκτός από τον Κάρολο. "Ρε ζώο τι κάνεις, πέσε κάτω και πάρε θέση!", του φωνάζει ο λοχαγός με τον τηλεβόα, ακούνητος αυτός. "Θα σε σκίσω πέσε κάτω!", τίποτα. "Μαζέψτε τον, πάρτε τον από μπροστά μου!", ουρλιάζει και κοντεύει να του κοπεί η φωνή του λοχαγού. Κάνουν να τον πλησιάσουν κάτι δεκανείς και επιτέλους ο Κάρολος αντιδρά, "΄Πίσω όλοι σας!" φωνάζει και αρχίζει να κάνει κάτι περίεργες σπασμωδικές κινήσεις. Οι καραβανάδες κοκάλωσαν, "Αμάν, την ψώνισε" σου λέει, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή...


Ο Κάρολος πετάει το κράνος, σχίζει με το ένα χέρι το χιτώνιο με το κολόβιο μαζί και με το άλλο το πανταλόνι. Από κάτω αποκαλύπτει μια μπλε ολόσωμη φόρμα, με ένα κόκκινο σωβρακάκι φορεμένο από έξω (η αλήθεια είναι ότι όταν τον είχα δει στα λουτρά να το φοράει πάνω από την σκελέα μου είχε φανεί εντελώς περίεργο), βγάζει μια πελώρια κραυγή "I had enough with this bullshit, soy long suckers!" και κάνοντας ένα θεαματικό σάλτο εξαφανίζεται μέσα στα γκρίζα σύνεφα (τα λυμένα κορδόνια των αρβυλών του κρέμονταν αυθάδικα).


Του λοχαγού από την έκπληξη και την σαστιμάρα του έπεσε ο τηλεβόας από τα χέρια ("όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν"), παραπίσω ο ο διοιηκητής, που εκείνη την στιγμή έτρωγε ένα τοστ, έπεσε από την καρέκλα του, πιο πέρα ο καψιμιτζης έμεινε με ανοιχτό το στόμα και ένα τσιγάρο κολλημένο στο κάτω χείλι του.


Την επόμενη ημέρα, του στείλανε το Ι5 συστημένο στο σπίτι. Αυτή ήταν η σύντομη θητεία του Κάρολου Κεντίδη.

Thursday, February 7, 2008

Ο Johnny Faux φεύγει....







Έφτασε η στιγμή να τον υπηρετήσει η πατρίδα.




Don't worry όμως, θα επιστρέψει!




Friday, January 25, 2008

Ο Παλαιστής Ιβάν Στάμπο prt4

(εδώ θα βρείτε τα prt1, prt2 και prt3)

Ο Iβάν Στάμπο κοίταξε τις γροθιές του, ήταν κατακόκκινες και γδαρμένες. Έσκισε μια φανέλα και τύλιξε τα χέρια του. Το ψύχος πλέον δεν τον πείραζε, αν και συχνά πυκνά τον έπιανε ένας διαβολεμένος βήχας, που τον ανάγκαζε να φτύνει φλέματα στις γωνιές. Αυτό που πραγματικά τον βασάνιζε ήταν η βρώμα του κρέατος.

Είχε μόλις βραδιάσει, όταν άκουσε ένα θόρυβο. Ίσως να είναι αυτός ο κερατάς, σκέφτηκε. Κάποιος πρέπει να του κουβαλούσε φαί, ζεστή κρεατόσουπα, όπως του είχε υποσχεθεί ο κρεαταγορίτης. Η μυρωδιά της σούπας έφτασε στην μύτη του πίσω από την κλειδωμένη μεταλλική πόρτα, η κοιλιά του παρήγαγε διάφορα θεαματικά γουργουρητά. Άνοιξε το παραθυράκι και φάνηκαν τα μάτια ενός αγοριού. Έλα να πάρεις το φαγητό σου. Του πέταξε πρώτα ένα ξερό καρβέλι ψωμί. Ο Ιβάν πλησίασε, το σκέφτονταν σοβαρά να τον πιάσει όπως μπορεί και να τον κάνει κομμάτια. Αλλά ο πιτσιρίκος δεν έφταιγε σε τίποτα.

Έπιασε το βαθύ πιάτο με τα δυο του χέρια. Αχ, τι ζεστό, μίλησε σχεδόν από μέσα του. Κοίταξε το πιτσιρίκο που στέκονταν εντελώς αδιάφορος πίσω από το παράθυρο. Σήκω και φύγε τώρα, του είπε με την αγριοφωνάρα του. Ο πιτσιρίκος έκλεισε το παραθυράκι και την κοπάνησε. Η μυρωδιά κόντευε να του σπάσει την μύτη. Μέσα στην σούπα διέκρινε χοντροκομμένα κομμάτια κρέατος. Αηδίασε. Τα έπιασε με μια σιχασιά και τα πέταξε ένα ένα από μέσα. Ορκίστηκε να μην ξαναφάει κρέας, τόση απέχθεια ένιωθε πια. Έκοψε το ψωμί μπουκιές και άρχισε να το βουτάει στον ζεστό ζωμό και να τα τρώει. Ρούφηξε με λαιμαργία ότι περίσσεψε. Πασαλείφτηκε ζουμιά. Ήταν βάλσαμο αυτό το γεύμα.

Ένιωθε πολύ κουρασμένος. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και σκεπάστηκε με την λιγδιασμένη κουβέρτα που υπήρχε εκεί. Δεν είχε να σκεφτεί τίποτα απόψε. Έπεσε σε έναν ύπνο βαθύ.

Τα κοκόρια της γειτονιάς, που μετά βίας ακούγονταν εκεί μέσα, τον ξύπνησαν. Χρειάστηκε να περάσουν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει που βρισκόταν. Τι άσχημο συναίσθημα. Ποτέ δεν περίμενε να βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση.

Πίσω στην πατρίδα είχε έναν καλό φίλο που είχε κάνει φυλακή, τον είχαν στείλει μάλιστα και στα γκούλαγκ. Ο Ιβάν θυμάται τις πονεμένες διηγήσεις του και σκέφτηκε ότι υπάρχουν και χειρότερα. Σηκώθηκε από το κρεβάτι με ορμή, ΝΑΙ υπάρχουν και χειρότερα, φώναξε σφίγγοντας τις γροθιές του και έπεσε με τα μούτρα στην προπόνησή του.

Πρέπει να εκμεταλλευτώ όπως μπορώ αυτήν την άσχημη κατάσταση και να επικεντρωθώ στον αγώνα με το Γομάρι. Αναρωτιέμαι τι είδους προπόνηση κάνει αυτός. Αυτά σκέφτονταν όταν άκουσε έξω από την φυλακή του φωνές, σαν να άκουσε και το όνομά του μέσα σε όλον αυτόν τον σαματά. Πέρασαν μερικά λεπτά και οι φωνές άρχισαν να πλησιάζουν την μεταλλική πόρτα, που του έκλεινε τον δρόμο προς τον έξω κόσμο. Ακούει το κλειδί να εισχωρεί στο λουκέτο, στην συνέχεια αλυσίδες να γλιστράν και να πέφτουν στο πάτωμα, η πόρτα ανοίγει.

Ο Ιβάν Στάμπο κάνει να χιμήξει έξω, όταν αντιλαμβάνεται ποιοι είναι οι διασώστες του. Δύο αστυνομικοί τον σημαδεύουν με όπλα και πίσω τους βρίσκεται ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος μαζί με το Γομάρι, μπορούσε να διακρίνει το σατανικό του χαμόγελο πίσω από την μάσκα. Μην ανησυχείς, πετάγεται ο διοικητής, εμείς ήρθαμε να σε ελευθερώσουμε από αυτόν τον παλιάνθρωπο που σε φυλάκισε. Μα ποιος νομίζει ότι είναι και τόλμησε να ανακατευτεί στα πόδια μου, στα αλήθεια φαντάζονταν πως δεν θα τον έπαιρνα είδηση; Οι άνθρωποί μου είναι παντού και βλέπουν τα πάντα. Τον κανονίσαμε όμως, είπε και κάγχασε. Δεν θα επιτρέψω να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, γι’αυτό θα σε έχω κάτω από την αυστηρή επίβλεψή μου μέχρι να γίνει ο αγώνας. Ο Ιβάν τον κοίταξε με μίσος, για πόσο ακόμα μπορεί να ανεχθεί να τον μεταχειρίζονται σαν πιονάκι τους.

Ακολούθησε μας. Μπροστά πήγε ο διοικητής με το Γομάρι, που γυρνούσε το κεφάλι του και έριχνε άγριες ματιές, πίσω τους ο Ιβάν και στο τέλος οι δύο αστυνομικοί με τα όπλα. Μπαίνουν σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, που ήταν παρκαρισμένο μπροστά από το χασάπικο του κρεαταγορίτη, γύρω είχε μαζευτεί κόσμος. Φύγαμε για το μαγαζί του Βασιλάρα στο λιμάνι.

Πλησιάζανε στον προορισμό τους, είχε αρχίσει να βραδιάζει και οι δαιδαλώδεις δρόμοι του λιμανιού ήταν έρημοι και σκοτεινοί. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους ένας κουρελής με το σκυλί του, κλείνοντας τους το δρόμο. Φρενάρουν και αρχίζουν το κορνάρισμα για να τον διώξουν, αλλά εις μάτην, είχε κοκαλώσει και κοιτούσε, λες και κατάματα, το αυτοκίνητο. Το σκυλί γαύγιζε και εκτόξευε σάλια από το αφρισμένο στόμα του. Μα τι συμβαίνει, αναρωτήθηκε ο διοικητής, κατεβείτε και διώξτε τον για να τελειώνουμε. Μάλιστα, κατεβαίνουν οι δυο αστυνομικοί. Φύγε από την μέση, του φωνάζουν, αλλά τίποτα. Το πλησιάζει ο ένας, με φανερό εκνευρισμό, για να τον διώξει, αλλά χωρίς να το περιμένει του χιμάει ο σκύλος και τον ρίχνει κάτω, αρχίζει να τον δαγκώνει στα χέρια και όπου αλλού βρίσκει. Ο άλλος αστυνομικός, κοιτούσε το όλο σκηνικό ξαφνιασμένος. Τι κάθεσαι, ακούστηκε η αυστηρή φωνή του διοικητή από μέσα, πήγαινε αμέσως να τον βοηθήσεις.

Φοβόταν να πλησιάσει και έτσι άρχισε να πετάει πετραδάκια στον σκύλο, που δάγκωνε, σχεδόν με μανία, το μπλε σακάκι και το χέρι του συναδέλφου του. Ο κουρελής είχε πάει στην άκρη και γελούσε δυνατά. Μέσα στο αυτοκίνητο ο Ιβάν κάθονταν με σταυρωμένα τα χέρια, σιωπηλός και μάλλον ήρεμος στο πίσω κάθισμα, χωρίς να κοιτάει κάπου συγκεκριμένα. Οι υπόλοιποι, ο διοικητής και το Γομάρι, είχαν εκνευριστεί με αυτήν την άσκοπη καθυστέρηση και κοιτούσαν τους δύο βλάκες που ασχολούνταν με τον καημένο κουρελή και το σκυλί του, ήταν πραγματικά γελοίοι.

Μέσα στο σαματά, τις φωνές, τα γέλια και τα γαυγίσματα κανείς τους δεν το πήρε είδηση ότι τόσην ώρα, μέσα από τις σκιές και τις σκοτεινές γωνιές του λιθόστρωτου δρόμου, άρχισαν να αναδύονται διάφορες περίεργες φιγούρες, οι οποίες πλησίαζαν σιγά σιγά το ακριβό αυτοκίνητο.

Αν είναι δυνατόν, δεν μπορεί να είναι τόσο ανίκανοι, είπε με αγανάκτηση ο διοικητής. Το Γομάρι ξεφύσηξε, για να δείξει ότι συμφωνεί. Εκείνη την στιγμή άκουσαν ένα χτύπημα στα τζάμια του αυτοκινήτου. Γύρισαν και με τρόμο διαπίστωσαν ότι κάποιες περίεργες μούρες είχαν μαζευτεί γύρω τους και τους κοιτούσαν. Τι συμβαίνει, ποιοι είναι όλοι αυτοί, φώναξε τρομοκρατημένος ο διοικητής. Ο Ιβάν Στάμπο γύρισε ψύχραιμα και έριξε μια ερευνητική ματιά στον κόσμο έξω. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.

Κατεβείτε κάτω, ακούστηκε μια άγρια φωνή. Μην ανησυχείτε, θα κατέβω να τους κανονίσω, είπε το Γομάρι. Ανοίγει την πόρτα και πετάγεται ετοιμοπόλεμος από μέσα. Βλέπει μπροστά του καμιά δεκαριά άντρες, όλοι τους γεροδεμένοι, θα πρέπει να ήταν λιμενεργάτες. Κοντοστέκεται και ζυγίζει με το μάτι τους αντιπάλους του. Είναι πολλοί, σκέφτεται, δεν θα τους καταφέρω. Που είναι αυτοί οι δύο βλάκες με τα όπλα τους, αναρωτήθηκε, αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι ο ένας ήταν πεσμένος ακόμη κάτω, με το σκυλί να του γαυγίζει κατάμουτρα και τον άλλον το κρατούσαν δυο τύποι. Σήκωσε τα χέρια του, δύο άτομα έτρεξαν κοντά του και του τα έδεσαν πίσω από την πλάτη του.

Μέσα στο αυτοκίνητο ο διοικητής είχε πανικοβληθεί. Έπιασε τον Ιβάν από τον γιακά, ταρακουνώντας τον του φώναζε ποιοι είναι όλοι αυτοί, τους γνωρίζεις. Ο Ιβάν έπιασε τα χέρια του και τα απομάκρυνε. Αυτή η φάρσα τελειώνει εδώ, αρκετά με κατατρέξατε. Ανοίγει την πόρτα και σφίγγοντας το χέρι του διοικητή τον έσυρε έξω.

Βοήθεια, άρχισε φωνάζει αυτός. Άδικα φωνάζεις, ακούστηκε μια φωνή μέσα από το σκοτάδι. Ήταν ο ξάδερφός του Ιβάν. Ξάδερφε μην ανησυχείς, εμείς είμαστε εδώ τώρα, τα έμαθα όλα, ξέρω τι πέρασες. Από πίσω του ο Ιβάν διέκρινε τον ταμία του Βασιλάρα και τον πιτσιρίκο που του έφερε φαί όταν ήταν φυλακισμένος. Γύρω τους ήταν μαζεμένοι λογιών λογιών φάτσες. Λιμενεργάτες, κουρελήδες, πόρνες και ομοφυλόφιλοι, όλοι αυτοί που θεωρούνται περιθωριακοί και έχουν αυτοεξοριστεί στα σκοτεινά σοκάκια του λιμανιού. Ήρθαν όλοι για να βοηθήσουν, να σταματήσουν αυτήν την εκμετάλευση εις βάρος του Ιβάν.

Ο Ιβάν ήταν έτοιμος να δακρύσει, αγκάλιασε το ξάδερφό του και τον φίλησε σταυρωτά. Ξάδερφε σε ευχαριστώ, του μίλησε στην γλώσσα τους, αυτά τα καθάρματα μου φέρθηκαν πολύ άσχημα, σαν να ήμουν ζώο. Με έμπλεξαν σε ένα παιχνίδι που ούτε μια στιγμή δεν ήθελα να συμμετάσχω. Δεν είμαι σκυλί για να με βάλουν να παλέψω όποτε θέλουν, εγώ είμαι επαγγελματίας παλαιστής, ο καλύτερος παλαιστής βορειοανατολικά της Μόσχας! Δεν με σηκώνει το κλίμα εδώ, θα φύγω από την Θεσσαλονίκη και δεν θα ξανάρθω. Μην ανησυχείς, θα τα κανονίσω όλα εγώ, τον καθησύχασε ο ξάδερφός του. Θα κανονίσω να φύγεις αύριο τα χαράματα κιόλας. Τα βλέπεις εκείνα τα παλικάρια; Σαλπάρουν αύριο με το υπερωκεάνιο για Ιταλία και μετά για Μεξικό. Θα χαρούν να σε πάρουν στο πλήρωμά τους. Όσο για αυτά τα καθάρματα θα κανονίσουν τα κορίτσια, έχουν προηγούμενα μαζί τους, δεν θα τους ξαναδεί κανείς. Σε ευχαριστώ ξάδερφε, είπε ο Ιβάν, σας ευχαριστώ όλους, φώναξε στους γύρω φίλους του. Αγκαλιαστήκαν μια τελευταία φορά.

Τις επόμενες μέρες, οι εφημερίδες έγραφαν για την εξαφάνιση του διοικητή και του Γομαριού. Πουθενά δεν ανέφεραν το όνομα Ιβάν Στάμπο. Η ιστορία της μικρής του περιπέτειας δεν καταγράφηκε ποτέ επίσημα. Μπορούσες να την μάθεις μόνο από τις διηγήσεις κάποιου ημίτρελου λιμενεργάτη ή κάποιας γριάς πόρνης.
ΤΕΛΟΣ




Αυθαίρετος Επίλογος

Του άρεσε στα καράβια του Ιβάν, ταξίδευε επί μήνες. Δούλευε σκληρά και όλοι τον αγαπούσαν. Κάποια στιγμή έφτασαν στον τελικό τους προορισμό, το Μεξικό, όπου και άραξαν. Πανέμορφα χρώματα και μουσικές, ο Ιβάν μαγεύτηκε. Στον δρόμο οι μικροκαμωμένοι μεξικάνοι τον κοιτούσαν με δέος, μερικές φορές μάλιστα, τα παιδιά το περικύκλωναν, τραγουδούσαν και τον αγκάλιαζαν. Όλα αυτά τον έφερναν σε μια ευχάριστη αμηχανία και αναρωτιόταν το γιατί τόση αγάπη προς το πρόσωπό του.

Το ανακάλυψε τυχαία όταν είδε μιαν αφίσα κολλημένη σε έναν τοίχο. Έδειχνε δύο μασκοφόρους άντρες οι οποίοι υποτίθεται ότι θα πάλευαν την τάδε μέρα την τάδε ώρα. Δεν έχασε καιρό και πήγε με τον κολλητό του από το καράβι στο γήπεδο όπου θα γίνονταν ο αγώνες. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί. Στο κέντρο του γηπέδου υπήρχε ένα ρινγκ, στο οποίο σύντομα ανέβηκαν ο διαιτητής και οι δύο αντίπαλοι. Φορούσαν πολύχρωμες στολές και κάτι παράξενες μάσκες. Άρχισαν να παλεύουν κάνοντας θεαματικά αεροπλανικά κόλπα. Ανέβαιναν στα σκοινιά, πηδούσαν ο ένας πάνω στον άλλο, ήταν μια κανονική παράσταση. Ο Ιβάν γελούσε και ζητοκραύγαζε και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησε όρθιος τον νικητή. Δεν είχε ξαναδεί στην ζωή του κάτι τέτοιο, το διασκέδασε πραγματικά. Φεύγοντας, έξω από το γήπεδο, τον έπιασε ένας ενθουσιώδης τροφαντός μεξικάνος. Κάτι του έλεγε αλλά δεν καταλάβαινε λέξη. Ο κολλητός του που στέκονταν δίπλα του ήξερε κάτι ψιλά μεξικάνικα και προσπαθούσε να καταλάβει τι τους έλεγε ο τύπος. Όταν κατάλαβε έσκασε στα γέλια.

-Τι σου είπε, ρώτησε φανερά ενοχλημένος ο Ιβάν.

-Σου κάνει πρόταση να δουλέψεις σαν παλαιστής, luchador όπως τους λεν εδώ.

-Ξέχασέ το πες του, θυμάσαι τι έχω περάσει.

-Λέει ότι θα έχεις στέγη, φαί και δικαίωμα να επισκέπτεσαι όσες ώρες θέλεις το γυμναστήριο που διοικεί.

-Θέλω να τα δώ όλα αυτά με τα μάτια μου πρώτα και μετά βλέπουμε.

-Σύμφωνοι λέει.

Κι όλα έγιναν όπως του υποσχέθηκε ο μεξικάνος. Ο Ιβάν δέχτηκε την πρότασή του. Έκανε σκληρή προπόνηση στο πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο και σύντομα μπήκε στο ρινγκ. Φορούσε μια κόκκινη στολή με ένα τεράστιο σφυροδρέπανο πάνω και μια κατακόκκινη μάσκα. Δεν έχασε σε κανέναν αγώνα. Ο λαός τον αγάπησε, έγινε ίνδαλμα και έβγαλε πάρα πολλά λεφτά.

Κάποια στιγμή τον πλησίασαν δυο κινηματογραφικοί παραγωγοί και του πρότειναν να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία όπου θα έπαιζε ουσιαστικά τον εαυτό του. Φυσικά δέχτηκε. Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία στις λαϊκές μάζες και ακολούθησαν κι άλλες. Τα έβαλε με βρυκόλακες, με ζόμπι, με τέρατα και πάντα θριάμβευε, σώζοντας στο τέλος το Κορίτσι. Στις πρεμιέρες πήγαινε πάντα συνοδεύοντας την συμπρωταγωνίστριά του, η οποία ήταν μια κοσμοαγάπητη πανέμορφη σταρλετίτσα. Ένας έρωτας άρχισε να γεννιέται ανάμεσά τους και δεν άργησαν να παντρευτούν. Όταν έκαναν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά τους, ένα ασπρουλιάρικο στρουμπουλό αγοράκι, μετακόμισαν όλοι μαζί σε μια τεράστια βίλα δίπλα στην θάλασσα.


Η ζωή του Ιβάν ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Μια μέρα όμως βγήκε στο μπαλκόνι και κοίταξε πέρα στον ορίζοντα. Αναλογίστηκε την χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε, την μητέρα του και τους φίλους του. Ένιωσε ξαφνικά μιαν απέραντη μοναξιά και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του.

-Ήρθε η ώρα να επιστρέψω, σκέφτηκε και έσφιξε τις γροθιές του.

Saturday, January 12, 2008

Η Νέα Μόδα Προστάζει

Αγόρασε και συ το σούπερ ουάου ΤShirt Johnny-Faux που φοράει το πανέμορφο μοντέλο μας.

ΧS 10$

S 10$

L 15$

XL 15$

XXL 20$

BE SEXY! BE COOL! BE JOHNNY FAUX!

Thursday, January 3, 2008

O Παλαιστής Ιβάν Στάμπο prt3

(εδώ θα βρείτε το πρωτο μερος και εδω το δευτερο)
Ο Βασιλάρας όμως τους πήρε χαμπάρι αμέσως. Ήταν γνωστοί ρουφιάνοι του διοικητή. Έτρεξε προς το μέρος τους και άδειασε για χάρη τους ένα τραπέζι δίπλα ακριβώς από την πίστα. Καθίστε, είπε εντελώς δουλικά κι έκανε νόημα να φέρουν ποτά. Ξέρεις ποιος είναι αυτός που έβαλες στο μαγαζί σου, του λέει ο ένας, είναι από τη Ρωσία. Το ξέρω απαντάει, τον θέλω για φρουρό. Το ξέρεις όμως ότι είχε χθες μια συνάντηση με τον διοικητή μας;

Και του τα είπε όλα για το Γομάρι και τον αγώνα. Δεν τα γνώριζα όλα αυτά, απαντάει απολογητικά ο Βασιλάρας, τι θέλετε τώρα από εμένα, να τον διώξω; Όχι του απαντάει ο άλλος, θα τον κρατήσεις εδώ και θα τον μεθάς κάθε βράδυ, πράγμα που δεν θα είναι δύσκολο από ότι βλέπω. Γύρισε και κοίταξε τον Ιβάν, που η μύτη του ήταν κατακόκκινη από το ποτό.

Στο διπλανό τραπέζι έτυχε να κάθεται ένας κρεαταγορίτης που άκουσε όλη την συζήτηση και η σύμπτωση είναι ότι είχε ακούσει και για τον καβγά στο γυμναστήριο. Του το είχε διηγηθεί με μεγάλο ενθουσιασμό ένας πελάτης του, που ήταν μπροστά στο συμβάν. Φοβερή ευκαιρία σκέφτηκε, αυτός ο τύπος είναι τεράστιος και θα μπορούσε άνετα να νικήσει το Γομάρι που είναι απλός φιγουρατζής. Θα τον πάρω από κοντά, θα τον βοηθήσω να προπονηθεί, έχω πολλούς γνωστούς, και θα ποντάρω πάνω του, κανείς άλλος δεν θα τολμήσει, όλοι θα ποντάρουν στο Γομάρι. Θα βγάλω πολλά λεφτά, σκέφτηκε και έτριψε με ευχαρίστηση τα χέρια του κάτω από το τραπέζι.

Κόντευε τρεις και το πρόγραμμα είχε τελειώσει. Τα γκαρσόνια συμμάζευαν το μαγαζί. Το αφεντικό πλησιάζει τον ταμία και τον Ιβάν που ροχάλιζε. Το σκουντάει, ο Ιβάν ξυπνάει και το κοιτάει στα μάτια. Μπράβο αγόρι μου, του λέει. Τα πήγες πολύ καλά απόψε, ορίστε ο μισθός σου. Του δίνει κάτι λεφτά και του λέει να ξαναέρθει αύριο. Ο Ιβάν βγαίνει σκουντουφλώντας από το μαγαζί. Ακούει ένα σφύριγμα από τις σκιές. Είναι ο κρεαταγορίτης.

Του διηγείται τα όσα άκουσε. Ο Ιβάν Στάμπο σφίγγει τις γροθιές του. Ήρεμα, του κάνει ο άλλος, μην ανησυχείς, εγώ είμαι μαζί σου. Είσαι καταπληκτικός παλαιστής, ρώτησα και έμαθα εγώ. Ο καλύτερος παλαιστής βορειοανατολικά της Μόσχας, συμπληρώνει περήφανα ο Ιβάν. Ναι ναι, ξέρω, λοιπόν θα σου δώσω ένα χώρο για να προπονηθείς μέχρι τον αγώνα, ως τότε δεν θέλω να ξαναρθείς σ’αυτό το μαγαζί, ο Βασιλάρας είναι παλιάνθρωπος. Έλα σε μένα και γω θα σε ταΐζω κάθε μέρα πατσά και κρεατόσουπα για να δυναμώσεις. Ο Ιβάν δεν το σκέφτηκε καν, δέχτηκε αμέσως. Η Κυριακή ήταν κοντά και μέχρι τότε θα έπρεπε να αποφύγει το ποτό, αλλά και τον προδότη τον Βασιλάρα. Ίσως, όταν ξεμπερδέψει με το Γομάρι, να ασχοληθεί και με δαύτον.

Ανέβηκε στο φορτηγάκι του κρεαταγορίτη για να τον πάει σπίτι του. Θα περάσω να σε πάρω αύριο το πρωί και άσε τους άλλους να σε ψάχνουν. Μπήκε κατευθείαν στο δωμάτιό του, έβγαλε το κουστούμι που του δώσανε και το κανε λουρίδες. Ευτυχώς που βρέθηκε στον δρόμο μου αυτός ο καλός κύριος, σκέφτηκε. Πρέπει να προπονηθώ, πολύ ελαφριά τον έχω πάρει τον αγώνα, ξέχασα μου φαίνεται πως είμαι επαγγελματίας και έχω δώσει τόσους και τόσους αγώνες. Μπορεί τα μετάλλιά μου τα κατασχέσαν, εγώ όμως μπορώ να κερδίσω κι άλλα. Αυτός ο αγώνας θα μείνει στην ιστορία!

Τον πήρε ο ύπνος και είδε πολλά όνειρα. Είδε την μητέρα του, που τον μεγάλωσε μονάχη, του είπε να προσέχει και του έδωσε την ευχή της. Είδε τον πρώτο του προπονητή, που του έμαθε τα πάντα για την πάλη, του είπε να μην φοβηθεί τίποτα και κανέναν, του είπε ότι είναι ο καλύτερος. Είδε και την γειτονοπούλα του την Ίρμα, τα αφράτα της μάγουλα και τα γαλάζια της ματάκια, του είπε ότι τον αγαπά.

Το πρωί ξύπνησε ευδιάθετος και σίγουρος για τον εαυτό του. Έλειπαν όλοι από το σπίτι. Άνοιξε το ψυγείο, πήρε ένα μεγάλο μπουκάλι γάλα και το ήπιε με μια ρουφηξιά. Άκουσε μία κόρνα, ήταν ο κρεαταγορίτης που ήρθε να τον πάρει. Καλημέρα αδερφέ μου, του λέει και πηδάει στο φορτηγό. Σφύριζε σε όλη την διαδρομή. Ο κρεαταγορίτης παρέμενε σιωπηλός.

Τον πήγε στο μαγαζί του, ήταν σε μια περιοχή έξω από την Θεσσαλονίκη, προς τα δυτικά. Ορίστε φτάσαμε, σπάει επιτέλους την σιωπή του. Εδώ είναι το μαγαζί μου, του δείχνει την βιτρίνα, πίσω από την οποία κρέμονταν κρέατα και λουκάνικα. Μέσα ένας πιτσιρίκος με αιματοβαμμένη ποδιά έκοβε μια τεράστια γουρουνίσια σπάλα πάνω σε ένα μεγάλο κούτσουρο και την έκανε μπριζόλες. Νταπ νταπ ακούγονταν ο μπαλτάς που έσχιζε το κρέας και έσπαγε το κόκαλο. Εμείς θα πάμε από πίσω, το έπιασε από τον χέρι και τον οδήγησε στην πίσω πόρτα. Μπήκαν μέσα, ήταν σκοτεινά και βρώμαγε κρεατίλα. Εδώ είναι το ψυγείο, το ανοίγει, έλα μέσα να δεις. Μπαίνουν, πατάει ένα διακόπτη και ανάβει μια λάμπα, η οποία κρέμονταν από το ταβάνι ανάμεσα σε τεράστια κουφάρια γδαρμένων ζώων.

Ορίστε το προπονητήριο σου, του λέει. Χαχα, γέλασε αμήχανα ο Ιβάν, δεν μιλάς σοβαρά. Βεβαίως και μιλάω σοβαρά, είπε κάπως απότομα ο κρεαταγορίτης. Ο Ιβάν τον καλοκοίταξε και ύστερα έπεσε το μάτι του σε ένα κρεβάτι στο βάθος του ψυγείου. Πάνω ήταν απλωμένη μια κόκκινη στολή, φόρμα και μια κόκκινη μάσκα. Πλησίασε και την έπιασε στα χέρια του.

Εκείνη την στιγμή άκουσε ένα γδούπο, ήταν η πόρτα του ψυγείου που έκλεισε με δύναμη. Συνειδητοποίησε ότι έμεινε εγκλωβισμένος μέσα! Μπα, δεν μπορεί, πλάκα θα είναι. Πήγε στην πόρτα, άρχισε να φωνάζει, τι κάνεις, άνοιξε μου, άνοιξέ μου αμέσως! Ήδη έχει αρχίσει να κρυώνει. Ένα παραθυράκι ανοίγει και από μέσα φαίνονται τα πονηρά μάτια του κρεαταγορίτη. Ο Ιβάν χτυπάει με όλη του την δύναμη την πόρτα. Είναι ανώφελο να βαράς, του λέει, είναι μεταλλική. Θα σε σκοτώσω, φωνάζει ο Ιβάν.

Για το καλό σου το κάνω, λέει ο κρεαταγορίτης, σκέψου το. Εδώ μέσα θα αφιερωθείς αποκλειστικά στον σκοπό σου, την προπόνηση, σου έχω αφήσει ότι σου είναι απαραίτητο. Το κρύο δεν νομίζω να σε πειράξει, πιστεύω ότι είσαι συνηθισμένος σε αυτό. Θα ξαναέρθω το μεσημέρι για να σου φέρω σούπα. Γεια σου, λέει και κλείνει το παραθυράκι.

Ο Ιβάν συνέχισε να φωνάζει και να βαράει την πόρτα, μέχρι που κουράστηκε. Είμαι φυλακισμένος, σκέφτηκε, πως έμπλεξα έτσι; Από το κακό στο χειρότερο. Γύρισε και κοίταξε τη στολή. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εδώ μέσα, παρά να προπονηθώ. Θα τον κερδίσω αυτόν τον αγώνα και μετά θα λογαριαστώ με όλους τους. Φόρεσε την μάσκα και βάλθηκε να χτυπάει τα κρέατα. Υπομονή σκέφτηκε, υπομονή.


to be continued....

O Παλαιστής Ιβάν Στάμπο prt2

(To πρώτο μέρος θα το βρείτε παρακάτω ή εδώ)


Αντιλαμβάνεσαι, του λέει, πως δεν έχεις πολλά περιθώρια άρνησης. Για να μην αισθάνεσαι και εξαναγκασμένος σου υπόσχομαι ότι από την στιγμή που θα λάβεις μέρος σε αυτόν τον αγώνα θα έχεις την αμέριστη επιείκεια μου και την προστασία μου, βεβαίως όσο θα περνάει από το χέρι μου, του έκλεισε το μάτι. Ο Ιβάν Στάμπο ανεπαίσθητα έκανε ένα βήμα πίσω. Ο διοικητής του επιφύλασσε μια τελευταία κουβέντα, μπορεί να βγάλεις και λεφτά από αυτήν την ιστορία, αν κερδίσεις. Μόλις αποτελείωσε την φράση του έσκασε στα γέλια, φανερώνοντας έτσι όλη την υπεροψία που προσπαθούσε να κρύψει τόσην ώρα. Λοιπόν μέχρι την επόμενη Κυριακή να είσαι έτοιμος.

Ο Ιβάν Στάμπο έφυγε σκυφτός και σκεφτικός από το τμήμα. Η εικόνα του Γομαριού του ήρθε στο μυαλό, ένιωσε φόβο, αν και δεν υπήρχε περίπτωση να το παραδεχτεί ποτέ. Περπάτησε για αρκετή ώρα και τελικά αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι των δικών του ανθρώπων. Φυσικά το είχε πάρει είδηση ότι κάποιος τον ακολουθούσε τόσην ώρα.

Ο ξάδερφός του τον πρόφτασε πριν να μπει μέσα. Στην μητρική τους γλώσσα των ρώτησε χαμηλόφωνα, που ήσουν αδερφέ μου, σε μπλέξανε σε κανά καβγά. Δεν πήρε απάντηση. Κατευθύνθηκε στο δωματιάκι του, ίσα που χωρούσε μέσα ο τεράστιος όγκος του. Ο ξάδερφός του επέμενε, θα μου πεις τι συνέβη; Βγήκες για βόλτα και επέστρεψες μετά από ώρες. Παράτα με.

Καλά, όπως επιθυμείς. Εγώ όμως έψαξα και σου βρήκα δουλειά. Κοντά στο λιμάνι είναι ένα κέντρο διασκεδάσεως, μίλησα στον ιδιοκτήτη που είναι φίλος μου. Ζητάει, λέει, ένα δυνατό άνδρα για την ασφάλεια του μαγαζιού, πολλοί πελάτες μεθάνε και κάνουν ζημιές. Είσαι ο κατάλληλος.

Ο Ιβάν έκανε πως άκουγε αδιάφορα, αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι να γίνει ο αγώνας χρειάζονταν κάποια απασχόληση. Επίσης σκέφτηκε πως αυτός ο τύπος, που είναι άνθρωπος του λιμανιού και της νύχτας, ίσως να μπορέσει να τον βοηθήσει.

Το επόμενο απόγευμα πήγε στο μαγαζί. Ήταν στο ισόγειο ενός ημιερειπωμένου διώροφου σπιτιού. Πάνω από την πόρτα της εισόδου κρέμονταν δύο βρώμικες λάμπες λουξ. Μπήκε μέσα και αμέσως τον έπνιξε η καπνίλα και η μουντάδα. Ενώ έξω είχε ακόμα φως, στο εσωτερικό δεν έμπαινε ούτε μια αχτίνα, καθώς όλα τα τζάμια ήταν καλυμμένα με μουσαμάδες. Η αλήθεια είναι ότι δεν του έκανε άσχημη εντύπωση. Πίσω στην πατρίδα του σύχναζε σε εξίσου βρώμικα, αν όχι χειρότερα, χαμαιτυπεία.

Οι καρέκλες ήταν ακόμα πάνω στα τραπέζια. Στην μικρή πίστα ένας θαμπός προβολέας φώτιζε ένα τύπο που κούρδιζε ένα μπουζούκι, φορούσε καφέ κουστούμι και κόκκινη γραβάτα,. Σε ένα γραφειάκι πίσω στην γωνία του μαγαζιού ήταν ένας επιβλητικός μουστακαλής, ο οποίος καθόταν σταυροπόδι στην ακρίτσα μιας καρέκλας και έπαιζε στα χέρια του ένα κομπολόι. Γύρισε αδιάφορα το κεφάλι του και το βλέμμα του έπεσε στον Ιβάν. Του κάνει νόημα να πλησιάσει.

Ώστε εσύ είσαι το ξαδερφάκι του Νικολάκη, καλά μου τα λεγε, είσαι σκέτο θηρίο. Εγώ είμαι ο Βασιλάρας και διευθύνω τούτο δω το τσαρδί. Δεν τα πολυέπιανε τα λόγια του ο Ιβάν, αλλά διέκρινε μια συμπάθεια εκ μέρους του. Λοιπόν πιάνεις δουλειά από απόψε, πήγαινε πίσω στα καμαρίνια να σου δώσουν ένα κουστούμι, αν και εσύ χρειάζεσαι αντίσκηνο για να χωρέσεις. Έσκασε στα γέλια φτύνοντας παντού σάλια.

Ντύθηκε και τον οδηγήσανε στο πόστο του, δίπλα στο ταμείο. Η νύχτα έπεσε και τα πρώτα ρεμάλια έκαναν την εμφάνισή τους. Ήταν όλοι άνθρωποι του λιμανιού και κρεαταγορίτες. Κάποιοι από αυτούς σέρνανε από πίσω κάτι ξανθές γκόμενες. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ένα στριπτήζ, μια πολύ όμορφη κοπέλα. Ο Ιβάν δεν είχε δει κάτι παρόμοιο στην ζωή του, κοκκίνισε. Στην συνέχεια πήραν θέση οι μουσικοί, στο κέντρο κάθονταν ο τύπος με το μπουζούκι και το καφέ κουστούμι, όλοι χειροκρότησαν, φαίνεται ήταν μεγάλη φίρμα.

Το κέφι είχε ανάψει και το ποτό έρεε άφθονο, όλα όμως κυλούσαν ήσυχα. Ο ταμίας που στέκονταν δίπλα του έφερε ένα μπουκάλι βότκα. Τέτοιο ποτό δεν πίνετε στην πατρίδα σου; Μάλιστα, του απαντάει. Λοιπόν πάρε ένα ποτηράκι και έλα να πιούμε και μεις τίποτα. Ο Ιβάν το καλοσκέφτηκε, από καιρό το είχε πάρει απόφαση να κόψει το ποτό, ειδικά τώρα που τον περίμενε ένας τόσο σημαντικός αγώνας. Αλλά το λαρύγγι του διψούσε απίστευτα. Πρέπει να τον είχε μερακλώσει και το μπουζούκι κι έτσι πήρε ένα ποτήρι, το κοπάνησε στο τραπέζι και είπε με αποφασιστική φωνή, γέμισέ το!

Όλο το βράδυ έπιναν με τον ταμία. Έτσι όταν εκείνα τα δύο μούτρα μπήκαν στο μαγαζί ούτε που το πήραν χαμπάρι.


to be continued....

Friday, December 28, 2007

O Παλαιστής Ιβάν Στάμπο


Ο Ιβάν Στάμπο γαλουχήθηκε από μικρός στα κοινοτικά γυμναστήρια της Σοβιετικής Ένωσης. Πέρασε ατελείωτες ώρες εξάσκησης (χτυπώντας σάκους και κάνοντας σκοινάκι) και προπόνησης κάτω από τα βλέμματα των Λένιν και Στάλιν, που κρέμονταν σε τεράστια κάδρα στους τοίχους. Ήταν πραγματικά το καμάρι της μικρής χιονισμένης πόλης του, ο καλύτερος παλαιστής βορειοανατολικά της Μόσχας για το έτος 1968.

Ανταποκριτές του Γενικού Επιτελείου Αθλητισμού δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν, δυστυχώς για αυτόν, μέσα σε μια καπνισμένη ταβέρνα, τύφλα στο μεθύσι. Είπαν κρίμα, θα μπορούσες να φτάσεις μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να δοξάσεις την πατρίδα μας και τον λαό της. Του απαγόρευσαν την είσοδο σε όλα τα γυμναστήρια της περιοχής, στην ουσία τον αναγκάσαν να αυτοεξοριστεί.

Έφυγε λοιπόν και πήγε στην Θεσσαλονίκη στα ξαδέρφια του, δύσκολους καιρούς διάλεξες να μας έρθεις του είπαν. Δεν φοβόνταν όμως αυτός.

Βγήκε να κάνει μια βόλτα στην γειτονιά. Περπατώντας έφτασε μπροστά σε ένα αθλητικό κέντρο, δάκρυσε και αν βρίσκονταν στην πατρίδα του τα δάκρυά του ήδη θα είχαν παγώσει. Μπήκε μέσα, γνώριμες εικόνες. Κόσμος πολύς αθλούνταν. Στο βάθος αναγνώρισε το τερέν της πάλης, σε ένα τέτοιο είχε χύσει όλον τον ιδρώτα και το αίμα της εφηβείας του.

Στο κέντρο του τερέν, ένα γομάρι με γαλανόλευκη μάσκα ήταν στο έδαφος και από πάνω του δύο ακόμα πιο τεράστιοι τύποι προσπαθούσαν να τον κρατήσουν χάμω. Με μια επιδέξια κίνηση τους πετάει από την πλάτη του και ξαφνικά βρίσκεται αυτός από πάνω τους, έχοντας κάνει τα πόδια τους μια πλεξούδα και αναγκάζοντας τους να χτυπήσουν τα χέρια τους στο πάτωμα για να ζητήσουν οίκτο.

Εντυπωσιασμένος ο Ιβάν Στάμπο τρέχει κοντά του για να του σφίξει το χέρι, ήθελε τόσο να του πει ότι είναι συναθλητής του. Στέκεται μπροστά του και του σφίγγει το τεράστιό του χέρι. Συγχαρητήρια, του λέει στα σπαστά ελληνικά που ήξερε. Μόλις ακούσανε την προφορά του, γυρίσανε όλοι τα κεφάλια τους προς το μέρος του. Είδε τα μάτια του μασκοφόρου να τον κοιτάνε με μίσος και άκουγε τον αέρα να βγαίνει με βία από τα ρουθούνια του. Τι γυρεύεις εδώ βρωμοκουμούνι, του λέει και του σφίγγει με τεράστια δύναμη το χέρι. Αυτός προσπαθούσε να ελευθερωθεί, αλλά ήταν δύσκολο. Τον αφήνει και πέφτουν πάνω του τέσσερα ή πέντε άτομα, τον ρίχνουν στο πάτωμα και αρχίζουν να τον βαράνε. Χωρίς να καταλάβουν τι συνέβη βρίσκονται όλοι καταγής με σπασμένα πλευρά και χέρια. Ο Ιβάν Στάμπο όρθιος και επιβλητικός καθάριζε την σκόνη από το φθαρμένο σακάκι του.

Ο μασκοφόρος κάνει να του χιμήξει, αλλά εκείνη την στιγμή ακούστηκαν σφυρίχτρες, αστυνομικοί μπουκάραν στο γυμναστήριο χτυπώντας από δω κι από κει. Τι συμβαίνει εδώ, διαλυθείτε, φώναζαν. Πιάστε το κουμούνι, φώναξε ένας ξερακιανός τύπος με στρογγυλά γυαλάκια. Πιάνουν το Ιβάν Στάμπο και αρχίζουν να τον σπρώχνουν, ήταν ανώφελο να αντισταθεί. Από το Γομάρι δεν θα την γλιτώσεις τόσο εύκολα, του ψιθυρίζει ο μασκοφόρος.

Οι αστυνομικοί τον μεταφέρανε στο τμήμα, στο διοικητή τους. Αυτός καθόταν πίσω από ένα γκρίζο γραφείο, πίσω στον τοίχο ήταν κρεμασμένα τα κάδρα δύο ανδρών που δεν γνώριζε. Ώστε μας ήρθες από την Ρωσία, του λέει, πως λέγεσαι; Ιβάν Στάμπο απαντάει με καμάρι, ο καλύτερος παλαιστής βορειοανατολικά της Μόσχας. Και τι γυρεύεις εδώ; Με διώξανε από την πατρίδα, διαμένω με τα ξαδέρφια μου.

Για να μην τα πολυλογούμε, ο διοικητής αποδείχτηκε λάτρης του σπορ και μεγάλος θαυμαστής του Γομαριού. Να μια ευκαιρία, σκέφτηκε, να αποδείξουμε την ανωτερότητά μας απέναντι στα κουμούνια. Έχω μια πρόταση να σου κάνω, του λέει, θα κανονίσω έναν αγώνα πάλης, εσύ εναντίον του Γομαριού.


to be continued....

Tuesday, December 18, 2007

Οι Μετροπόντικες

Οι Μετροπόντικές είναι μια φυλή ανθρωποειδών όντων, που ζουν υπό την επιφάνεια της γης. Επί αιώνες σκάβουν ατελείωτα τούνελ κάτω από τις πόλεις μας. Κάποια στιγμή, στις αρχές του 19ου αιώνα, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά αυτά τα τούνελ και την τεχνολογία που είχαν αναπτύξει. Έτσι ήρθαν σε επαφή με τα μεγάλα επίγεια κράτη. Τότε κλείστηκαν οι πρώτες συμφωνίες για την δημιουργία των μετρό.

Μέχρι και τις μέρες μας είναι οι μόνοι που κατέχουν την μυστική τεχνογνωσία για την κατασκευή μετρό. Κάποια κράτη δοκίμασαν ματαίως να τους αντιγράψουν και να κατασκευάσουν μόνα τους σύραγγες . Πάντα γίνονταν κάποιο απροσδόκητο σαμποτάζ, το οποίο κατέστρεφε κάθε τέτοια προσπάθεια.

Thursday, November 22, 2007

Συμβόλαιο με τον Διάβολο....

Αληθινή ιστορία!!!!!!

Η φίλη μου η Τάδε (μην εκθέσουμε κόσμο τώρα....) είχε φτάσει να ζυγίζει κοντά 100 κιλά και με ύψος μόλις 1.60 κάτι παρουσίαζε μια διόλου κολακευτική εικόνα. Αποφάσισε λοιπόν να αδυνατίσει. Είχε ακούσει μια παλιά φήμη ότι αν πας μεσάνυκτα σε ένα έρημο σταυροδρόμι μπορείς να καλέσεις τον διάβολο και αυτός μπορεί να σου πραγματοποιήσει μια σου επιθυμία.

Πήρε λοιπόν την τσαντούλα της, φόρεσε το κασκολάκι της και κατευθύνθηκε προς το σταυροδρόμι. Όντως μεσάνυκτα ακριβώς (νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν νταν) εμφανίστηκε μπροστά της ο όξωπαδω.

- Τι θα ήθελε η κυρία παρακαλώ;

- Να χάσω κιλά!

- Πες το κι έγινε. Μόνο που πρέπει να υπογράψεις αυτό το συμβόλαιο

Ανοίγει τον μαύρο χαρτοφύλακα που κρατούσε και της δίνει ένα χαρτί. Αυτή βάζει αμέσως την τζίφρα της, έναν σταυρό γιατί είναι αναλφάβητη. Το κοιτάζει ο κερατάς και κάνει έναν μορφασμό αηδίας.

- ΟΚ, η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί.

και πουφ εξαφανίζεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της.

Περνάν οι μέρες και χάνει κιλά και ξαναχάνει. Από παντού όμως! Παρακολοθούσε στο καθρέφτη το στήθος της (που ήταν θρυλικό) να ξεφουσκώνει και να γίνεται σχεδόν πλάκα.

Επιστρέφει λοιπόν στο σταυροδρόμι για να απαιτήσει εξηγήσεις (θράσσος που το χει). Ο σατανάς ήταν εκεί, σαν να την περίμενε, με ένα σατανικό χαμλόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

- Κακησπέρα, της λέει.

- Άσε τα κρύα και πες μου αμέσως τι βρώμικο παιχνίδι μου έπαιξες.

- Μμμμ, όταν υπέγραψες το συμβόλαιο δεν διάβασες την παράγραφο με τα μικρά γράμματα.

- Ποια παράγραφο; Δεν είδα τίποτα τέτοιο.

- Ορίστε, το λέει καθαρά, το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσεις για να αδυνατίσεις θα ήταν να χάσεις τα βυζιά σου.

- Όχι δεν μπορει, δεν είναι δυνατόν!!!!!!!!!

είπε και άρχισε να τρέχει προς άγνωστη κατεύθυνση. Από πίσω της άκουγε το τρομακτικό γέλιο του βελζεβούλη

- ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!




Ηθικό δίδαγμα; Πλάκα μου κάνετε;;;;;;;;;;;